The Gutter Twins

Ons hoor je niet klagen dat Mark Lanegan een abonnement heeft met concerten in ons land. Nog steeds staan zijn passages in ons geheugen gegrift: van wijlen zijn groep The Screaming Trees, zijn doortocht onder eigen naam in '01 in de ABClub, zijn bijdrage in '02 met The Queens Of The Stone Age, onder de naam Mark Lanegan Band rond de release van zijn meesterwerk 'Bubblegum' alsook zijn guest vocals aan de zijde van The Twilight Singers. Ook stond hij met zijn Soulsavers-project op het Cactusfestival en met Isobel Campbell in de Vooruit én op het Folkfestival van Dranouter. AB is dan ook trots voor het eerst in België het project THE GUTTER TWINS te presenteren. Of zoals Dulli zelf zegt: 'The Gutter Twins zijn het best te omschrijven als 'The Satanic Everly Brothers'.



MARK LANEGAN (Screaming Trees, Queens Of The Stone Age,...) en GREG DULLI (Afghan Whigs, Twilight Singers) vinden het al langer met elkaar, maar sinds hun samenwerking met The Twilight Singers speelt al langer het idee om samen een volledig album op te nemen. Deze komt er nu onder de noemer 'Saturnalia' waarbij de gezamenlijke liefde voor gepassioneerde rock, soul, folk en duivelse blues een centrale plaats krijgt. Mogen we voor eenmaal een bio citeren over hoe het album klinkt? 'The netherworld symphonics of Mogwai, Sigur Rós and Bohren Und Der Club Of Gore are touchstones, alongside the sprawling emotions of Pink Floyd, the melodically catchy paranoia of the Beach Boys, the primal confessionals of John Lennon.' Beter krijgen wij het alvast niet gezegd. Live worden Mark Lanegan en Greg Dulli bijgestaan door een resem Twilight Singers-getrouwen als Dave Rosser, Scott Ford en Jeff Klein.

Te zien op vrijdag 11 april 2008 in de Ancienne Belgique te Brussel

Oké, ik ga veel naar optredens en het kan niet altijd even goed zijn. Dit was dus absoluut niét goed. Nochtans zijn we fan van Mark Lanegan, maar de man mag ook wel eens het publiek aanspreken inplaats van zich steeds te verschuilen achter zijn micro. Het optreden was ook veel te kort. Na amper een uurtje spelen (lees: afhaspelen van hun cd) stapten ze van het podium en mochten we terug naar huis. Ook de belichting op het podium liet te wensen over. Enkel wat lichten die vertrokken van achter het podium, maar nooit werd een spot gericht op Greg Dulli of Mark Lanegan. Of zij daar nu stonden, of mensen die erop leken met hetzelfde silhout, wie zal het ons vertellen. Eén lichtpuntje: ze speelden niet slecht, net als op de cd. Echter, wij konden evengoed thuisblijven en gewoon de cd opleggen, want het was ook niet méér dan dat.

Nog een positieve noot: voorprogramma Creature With The Atomic Brain was wel in orde, die mochten van mij nog een uur langer spelen.