Index
Achel is het trappistenbier uit de huisbrouwerij van de trappistenabdij De Achelse Kluis in Hamont-Achel.
Toen eind jaren negentig de laatste niet-Belgische trappistenbrouwerij, het Nederlandse La Trappe, haar licentie kwijtraakte wegens een samenwerkingsovereenkomst met Bavaria, trok de vereniging van trappistenbrouwers aan de alarmbel. Slechts vijf abdijen brouwden nog. Van deze vijf is de abdij van Westmalle verreweg de grootste door haar relatief zware investeringen in reclame.
De monniken van Westmalle herinnerden zich de kleine, vergeten abdij van Hamont-Achel, die in 1851 was opgericht. Net als de meeste, toen nog wijdvertakte Benedictijnabdijen verbouwde ook deze abdij al gauw haar eigen gewassen en werd er acht jaar later, in 1859, bier, kaas en brood gemaakt. Toen de Tweede Wereldoorlog België bereikte, werden vele brouwerijen door de bezetter geplunderd en het koper van de brouwketels omgesmolten tot ammunitie.
Na de oorlog kon de Kerk geen budget vrijmaken om de brouwerij opnieuw te starten. Het voeden van de miljoenen oorlogsslachtoffers ging voor. Zestig jaar lang kon het Achelse klooster hierdoor geen eigen bier brouwen en werd dit dan maar onder licentie gebrouwen als abdijbier door een plaatselijke brouwer. Pas in 1997 werden door de bovenvermelde abdij van Westmalle de benodigde fondsen vrijgemaakt en personeel beschikbaar gesteld om deze vergeten trappist nieuw leven in te blazen.
In 1998 zag de Achel 5 als eerste het licht, een blonde ale van hoge gisting met een relatief lage sterkte van 5 graden volumeprocent. Het was bedoeld voor de vele dagjesmensen die de bossen rond de Achelse Kluis bezoeken. Wandelaars en fietsers hebben geen behoefte aan een zwaarder bier. De Achel 5 is dus een dorstlessende doordrinker en geen zware grand cru waar voorzichtig en met smaak aan moet worden genipt. Dit bier werd maar lauw onthaald door de critici, die van een trappist niets minder dan wereldklasse verwachtten.
Een jaar later werd de zwaardere Achel 7 boven de doopvont gehouden. De kritieken waren eveneens teleurstellend. Een mengsel van deze twee brouwsels, de Achel 6, kreeg de eerste voorzichtige positieve reacties en toen in augustus 2001 onder goedkeurend gemompel de blonde Achel 8 geboren werd, haalde de trappistengemeenschap opgelucht adem. Eindelijk hadden de zes Belgische trappistenabdijen, na een winterslaap van zestig jaar, weer hun eigen bier.
De Achelse brouwerij brouwt heden vier bieren: Achel 5 Blond en Achel 5 Bruin zijn alleen op tap verkrijgbaar in de abdij zelf. Achel 8 Blond en Achel 8 Bruin zijn alleen op fles verkrijgbaar, zowel in flesjes van 33 cl als in magnumflessen van 75 cl.
Toen eind jaren negentig de laatste niet-Belgische trappistenbrouwerij, het Nederlandse La Trappe, haar licentie kwijtraakte wegens een samenwerkingsovereenkomst met Bavaria, trok de vereniging van trappistenbrouwers aan de alarmbel. Slechts vijf abdijen brouwden nog. Van deze vijf is de abdij van Westmalle verreweg de grootste door haar relatief zware investeringen in reclame.
De monniken van Westmalle herinnerden zich de kleine, vergeten abdij van Hamont-Achel, die in 1851 was opgericht. Net als de meeste, toen nog wijdvertakte Benedictijnabdijen verbouwde ook deze abdij al gauw haar eigen gewassen en werd er acht jaar later, in 1859, bier, kaas en brood gemaakt. Toen de Tweede Wereldoorlog België bereikte, werden vele brouwerijen door de bezetter geplunderd en het koper van de brouwketels omgesmolten tot ammunitie.
Na de oorlog kon de Kerk geen budget vrijmaken om de brouwerij opnieuw te starten. Het voeden van de miljoenen oorlogsslachtoffers ging voor. Zestig jaar lang kon het Achelse klooster hierdoor geen eigen bier brouwen en werd dit dan maar onder licentie gebrouwen als abdijbier door een plaatselijke brouwer. Pas in 1997 werden door de bovenvermelde abdij van Westmalle de benodigde fondsen vrijgemaakt en personeel beschikbaar gesteld om deze vergeten trappist nieuw leven in te blazen.
In 1998 zag de Achel 5 als eerste het licht, een blonde ale van hoge gisting met een relatief lage sterkte van 5 graden volumeprocent. Het was bedoeld voor de vele dagjesmensen die de bossen rond de Achelse Kluis bezoeken. Wandelaars en fietsers hebben geen behoefte aan een zwaarder bier. De Achel 5 is dus een dorstlessende doordrinker en geen zware grand cru waar voorzichtig en met smaak aan moet worden genipt. Dit bier werd maar lauw onthaald door de critici, die van een trappist niets minder dan wereldklasse verwachtten.
Een jaar later werd de zwaardere Achel 7 boven de doopvont gehouden. De kritieken waren eveneens teleurstellend. Een mengsel van deze twee brouwsels, de Achel 6, kreeg de eerste voorzichtige positieve reacties en toen in augustus 2001 onder goedkeurend gemompel de blonde Achel 8 geboren werd, haalde de trappistengemeenschap opgelucht adem. Eindelijk hadden de zes Belgische trappistenabdijen, na een winterslaap van zestig jaar, weer hun eigen bier.
De Achelse brouwerij brouwt heden vier bieren: Achel 5 Blond en Achel 5 Bruin zijn alleen op tap verkrijgbaar in de abdij zelf. Achel 8 Blond en Achel 8 Bruin zijn alleen op fles verkrijgbaar, zowel in flesjes van 33 cl als in magnumflessen van 75 cl.
Laatst aangepast door Squally op ma apr 07, 2008 11:00 am; in totaal 2 keer bewerkt
