Leedvermaak

ik ben iemand ik moet lachen als ik zie dat iemand bijv. helemaal achter zijn eigen voeten blijft hangen.

voorbeeldje:
in Oostende kwam sinterklaas altijd aan aan de kaai.
mijn neef had dus een grote bek en zei: ik ga Sinterklaas op ze bek slaan.
nou hij stapt op de fiets en vertrekt dus richting Maas.
ongeveer een half uurtje later komt ie terug met zijn gezicht helemaal open,
kennelijk was ie halverwege van zijn fiets gevallen.
natuurlijk vond ik dat supererg voor hem, hij had zich echt pijn gedaan
en we begonnen ook meteen zijn gezicht schoon te maken en te verzorgen.
waarop een andere neef van mij zegt: en jong! Sinterklaas terug gemept?

mjah dan lig ik dus helemaal in een deuk!
en dan kun je wel zeggen, oeh dat is gemeen ofzo,
maar tenzij ik echt zie dat je huilt of wat dan ook,
vind ik dat je een beetje de humor ervan in moet kunnen zien
dat doe ik bij mezelf ook.

voorbeeldje:
twee weken geleden ben ik bij mijn tante op bezoek.
ik loop de tuin in bij haar en blijf met mijn voet achter een verhoging in de tuin hangen en ga gigantisch neer,
haalde meteen mijn hand open,
ik lig dus op de grond en ik schiet meteen in de lach,
ik kan er niets aan doen ik zie dat dan in slowmotion voor me.
de hond van mijn tante reageert daar dus op,
ze komt op me afgeraced en springt bovenop me,
waarop ik met me hoofd tegen de stenen wordt geramd,
waardoor ik nog harder moest lachen.

dus wat vinden jullie: is het lachen om dit soort dingen onbeschoft,
of moet je er gewoon de humor van kunnen inzien?
is dit dan echt leedvermaak?

persoonlijk vind ik dat tenzij je iemand echt pijn doet of voor schut zet door te lachen
je er best wel de humor van mag inzien.
natuurlijk lach ik niet als iemand zich een gat in het hoofd valt,
maar je moet dingen niet te zwaar opnemen.

ik moet toegeven dat ik ook iemand ben die zich gewoon kapotlacht met zo een dingen.
zo was het eens glad buiten en ik was int stad op de roosevelt.schuift er naast mij een dame uit met een buggy.zij tege de grond en dat kind uit de buggy.
ja sorry mensen,ik lag kreupel.

op de meir loopt er een man voor mij gewoon tege zo een houten paaltje,recht tegen zen klokkenspel.
en ikke maar gieren.

mijn(toenmalige) vrouw kwam in de badkamer eens recht en botste tegen het geopende raam.nu kwam dat echt aan en ze zat te wenen maar ik kwam niet meer bij van het lachen

vorig jaar opt werk was een collega me aant plagen.ik maak een beweging en ze wil gaan lopen,knalt ze tegen een platte kar en echt,ze vloog er over he.pijn natuurlijk maar ikke,lache geblazen hoor

ja,ik kan er niks aan doen,ik geniet van zo een zaken
als ik zoiets voorheb zullen er ook mensen met me lachen dus...