K zal hier een gedicht schrijven hoe ik mij vrijdagavond voelde..
jullie mogen dit gerust weten.. mijn relatie is waarschijnlijk ten einde met mijn vriend..
deze avond spreek ik hem erover aan... vandaar ook dat ik de laatste tijd hier niet veel op dit forum meer ben..
sorry hiervoor...
**het gedicht zelf..**
4 volle jaren..
4 volle jaren dat ik je mijn volledige vertrouwen gaf..
blijkbaar was dit voor jou niet genoeg
hoe heb ik me ooit zo kunnen vergissen in je,
mijn hele leven staat op zen kop
allemaal door wat ik de laatste week vernomen heb
was die andere persoon dan zoveel meer dan ik?
waarom bleef je dan bij me?
waarom zei je me niets?
zoveel vragen in mijn hoofd die rondspoken..
waar ik misschien nooit geen antwoord op zal weten..
Nu ben je terug lief tegen me..
overdreven lief..
het wordt me allemaal te veel..
ik ben ook maar slechts een mens..
een mens van vlees en bloed..
Tranen, ze blijven maar komen
niet weten wat te doen, niet weten wat er zal volgen
een gebroken hart,
die niet meer te lijmen valt
zoveel scherven, zoveel verdriet..
Ik hoop dat je beseft wat je me aangedaan hebt..
Ik zal je nooit vergeten, onze momenten samen..
ook de mindere niet.. het waren prachtige tijden..
maar nu is het tijd om verder te gaan..
*geef er gerust commentaar op.. het kwam recht uit mijn hart...*
jullie mogen dit gerust weten.. mijn relatie is waarschijnlijk ten einde met mijn vriend..
deze avond spreek ik hem erover aan... vandaar ook dat ik de laatste tijd hier niet veel op dit forum meer ben..
sorry hiervoor...
**het gedicht zelf..**
4 volle jaren..
4 volle jaren dat ik je mijn volledige vertrouwen gaf..
blijkbaar was dit voor jou niet genoeg
hoe heb ik me ooit zo kunnen vergissen in je,
mijn hele leven staat op zen kop
allemaal door wat ik de laatste week vernomen heb
was die andere persoon dan zoveel meer dan ik?
waarom bleef je dan bij me?
waarom zei je me niets?
zoveel vragen in mijn hoofd die rondspoken..
waar ik misschien nooit geen antwoord op zal weten..
Nu ben je terug lief tegen me..
overdreven lief..
het wordt me allemaal te veel..
ik ben ook maar slechts een mens..
een mens van vlees en bloed..
Tranen, ze blijven maar komen
niet weten wat te doen, niet weten wat er zal volgen
een gebroken hart,
die niet meer te lijmen valt
zoveel scherven, zoveel verdriet..
Ik hoop dat je beseft wat je me aangedaan hebt..
Ik zal je nooit vergeten, onze momenten samen..
ook de mindere niet.. het waren prachtige tijden..
maar nu is het tijd om verder te gaan..
*geef er gerust commentaar op.. het kwam recht uit mijn hart...*