Zelfdoding, zelfmoord

Hoe sta jij tegenover iemand die aan zelfdoding heeft gedaan ?

voor mij al goed en wel, als ie dat echt 100% wilt, maar sleur dan geen onschuldige mee vb partner en/of kinderen

idd kan niet, de vader van menne vent heeft het ook gedaan

zolang ze andere er niet bij betrekken en 100 procent zeker zijn!
zou liever na bijvoorbeeld alles kwijt te raken er een eind aan maken dan zielig mijn dopgeld gaan opdoen aan den toog

Ja mss wel, maar als je het niet wilt opgeven dan zijn er toch genoeg dingen om het niet op te geven ???
Vechten voor je leven EN vooral belangrijk, Het DURVEN en WILLEN van hulp vragen

Een mens is ook geboren door het egoïsme van de ouders.
Mss een beetje cru gesteld, maar het is een feit
dat je er niet zelf voor gekozen hebt om hier te zijn.

De meesten onder ons zien het leven als een beloning,
een uitdaging om het allemaal te mogen ondergaan.
Tuurlijk hebben we allemaal ook momenten dat het tegenslaat
en we gaan doemdenken. Denken dat het allemaal geen zin heeft,
en we maar beter dood zouden zijn.
We mogen natuurlijk niet te snel opgeven want
na regen komt er ook weer zonneschijn.

Voor een beperkt aantal mensen komt die zonneschijn er nooit,
gewoon omdat ze zo diep zitten.
Mensen die al meer dan 10jaar depressief rond lopen
en eigenlijk wachten op de verlossing.
Geef toe: dat moet toch ook verschrikkelijk zijn!
Waarom zou je op dat moment ook niet even egoïstisch mogen zijn,
zoals je ouders toen???
Moet je dan echt nog zovele jaren lijden om andere mensen te sparen?
Is dat geen moment dat je beter aan jezelf denkt?

Tuurlijk kwets je mensen rondom je heen, zul je altijd wel blijven doen!
Mensen rond je heen zullen meestal ook wel merken dat het echt niet beter gaat.

Net zoals mijn oma die jaren depressief was en die ook een zelfmoordpoging ondernam.
Die was mislukt, maar toch bleef ze jaren nog allerhande pillen slikken
tot de dag dat ze in coma viel en er uiteindelijk aan stierf.
12 jaar was ik toen, en ik herinner me nog dat zowel mijn opa als nog dichte familie het ook wel
zag als een bevrijding.
Weten dat ze eindelijk gelukkig was!

ik heb vorige kerst geprobeerd men pols over te snijden maar door een stom toeval is me dat niet gelukt.
achteraf bekeken ben ik daar heel blij om want wat zou ik men kinderen niet hebben aangedaan maar daar denk je niet aan op het moment zelf.je denkt alleen maar aan jezelf en hoe slecht je het wel hebt maar achter die donkere wolken is er altijd een zonneschijn,dat weet ik nu ook wel.
en voor diegenen die het toch willen doorzetten,neem geen mensen mee die er niets mee te maken hebben