nieuwe muziek

Plaats hier een bericht als er iets nieuws van muziek uitgekomen is waarvan je zegt WAAUW, dit is net uitgekomen en is ronduit fantastisch!

Binnenlands: de nieuwde van Monza (Attica) is schitterend. Eindelijk heeft Stijn Meuris terug een rock-cd gemaakt die moeiteloos aansluit bij het beste van Noordkaap




Buitenlands: R.E.M. heeft met Accelerate zichzelf opnieuw uitgevonden. Dit is hun beste sinds Monster uit '94 (jawel, wij worden oud).

En ja, dEUS heeft met Vantage Point ook weer bewezen dat ze met kop en schouders de beste zijn. Vooral The Architect is maaaachtig!!!

Net zoals zijn voorganger Ballad of the broken seas uit 2006 is de nieuwe cd 'Sunday at devil dirt' van Isobel Campbell & Mark Lanegan alweer een meesterwerk.

Squally schreef:Plaats hier een bericht als er iets nieuws van muziek uitgekomen is waarvan je zegt WAAUW, dit is net uitgekomen en is ronduit fantastisch!

Mss niet zo supernieuw meer, maar toch wel een cd'tje die nog goed scoort:
"back to black" van Amy Whinehouse.
Er staan echt wel goeie liedjes op de cd (al heb ik ze eigenlijk wel gedownload )

En jah, Amy komt idd niet al te positief voor in de media met al haar verslavingen en vreemde uitspattingen, maar een stem heeft ze wel!
Al zal TryRaptor mij wel tegenspreken hé Sjoe

hanne schreef:maar een stem heeft ze wel!

lust jij nog peultjes amy ...

Squally schreef:En ja, dEUS heeft met Vantage Point ook weer bewezen dat ze met kop en schouders de beste zijn. Vooral The Architect is maaaachtig!!!

idd, een supercd.

"an end has a start" van "the editors" vind ik ook wel goe (is die cd eigenlijk wel nog nieuw )
en "heartcore" van "Shameboy" (al moest ik het begin toch wennen aan hun nieuwe stijl.)

amy mc donalds nieuwe cd this is the life.
een stijl van zingen die we niet echt gewoon zijn en die me een beetje doet denken aan country.
best wel smaakvol

Status Quo maakt graag meestampers die bestaan uit 3 akoorden, en daar hebben ze geen probleem mee. Hun nieuwe 'In search of the fourth chord' is niet anders, en rock evenveel is hun vorige 30 platen.

Vorige week ben ik compleet achterovergeslagen door een optreden van Triggerfinger.
Direct hun laatste cd 'What grabs ya' aangeschaft, die is ronduit geniaal.

Lord Scorpio schreef:amy mc donalds nieuwe cd this is the life.
een stijl van zingen die we niet echt gewoon zijn en die me een beetje doet denken aan country.
best wel smaakvol

Op aanraden van iemand, heb ik de cd es gedownload
en ben nu aan't luisteren.

euhm: op't eerste zicht (in dit geval gehoor) vind ik het niet zo super, maar zoals het wel vaker gebeurd heb ik zo'n moment nodig om het mss toch te appreciëren. Ik ga dus later wel es een betere commentaaar neerpennen

hanne schreef:

Lord Scorpio schreef:amy mc donalds nieuwe cd this is the life.
een stijl van zingen die we niet echt gewoon zijn en die me een beetje doet denken aan country.
best wel smaakvol

Op aanraden van iemand, heb ik de cd es gedownload
en ben nu aan't luisteren.

euhm: op't eerste zicht (in dit geval gehoor) vind ik het niet zo super, maar zoals het wel vaker gebeurd heb ik zo'n moment nodig om het mss toch te appreciëren. Ik ga dus later wel es een betere commentaaar neerpennen

De eerste keer dat ik het liedje this is the life hoorde dacht ik bij mezelf:was da vor gezever.maar nu vind ik het een zalig lieke.
je hebt idd wa tijd nodig om het te apprecieren

staat die single niet op 1 momenteel in de hitlijsten?

Squally schreef:staat die single niet op 1 momenteel in de hitlijsten?

Yup, 't staat (of stond) zelfs in den afrekening. Nochtans vond ik dit liedje dan eigenlijk al van den eerste keer goed. Niet geweldig maar toch goed.

btw Melleke heeft zelfs al een topic geopend met de lyrick van 't nummer. nog niet opgelet?

Lord Scorpio schreef:

hanne schreef:

Lord Scorpio schreef:amy mc donalds nieuwe cd this is the life.
een stijl van zingen die we niet echt gewoon zijn en die me een beetje doet denken aan country.
best wel smaakvol

Op aanraden van iemand, heb ik de cd es gedownload
en ben nu aan't luisteren.

euhm: op't eerste zicht (in dit geval gehoor) vind ik het niet zo super, maar zoals het wel vaker gebeurd heb ik zo'n moment nodig om het mss toch te appreciëren. Ik ga dus later wel es een betere commentaaar neerpennen

De eerste keer dat ik het liedje this is the life hoorde dacht ik bij mezelf:was da vor gezever.maar nu vind ik het een zalig lieke.
je hebt idd wa tijd nodig om het te apprecieren

dat heb je bij de meeste vreemde liedjes....
bijvoorbeeld madonna in de jaren '90, moest ik in het begin ook niet veel hebben, maar toen
ze haar liedjes grijsdraaide op de radio, begin je er inderdaad meer van te appreciëren

Beef-cake schreef:bijvoorbeeld madonna in de jaren '90, moest ik in het begin ook niet veel hebben, maar toen ze haar liedjes grijsdraaide op de radio, begin je er inderdaad meer van te appreciëren

Ik denk dat de jaren '90 voor Madonna ook haar minst commerciële waren. Daarom zeker en vast niet minder goed, gewoon minder commercieel.
Haar nieuwe 'Hard candy' is dan weer potcommercieel, en da's naar mijn mening dan ook de slechtste plaat die ze ooit gemaakt heeft.

Fantastische CD: DE DOLFIJNTJES
Eén van de vele projecten van Wim Opbrouck, maar dit is zijn beste.

Eindelijk zijn ze er nog eens in geslaagd ronduit fantastisch te zijn, en hebben ze terug het recht om zich te beste metal-band ter wereld te noemen.
Death Magnetic is de beste Metallica-plaat in 15 jaar tijd... misschien wel hun beste ooit.

We hebben maar liefst 8 jaar moeten wachten op de nieuwe AC/DC, maar het heeft geloond. Black ice is zuiver onversneden AC/DC-grand cru.



Afspraak op 1 of 3 maart in het Sportpaleis. Ik heb mijn tickets in elk geval.

1) Een reactie op een post van mij enkele maanden geleden over Amy Mc Donnald:
waar ik het leuke en aanstekelijke deuntje uit "this is the life" tof en vernieuwend vond, vind ik het nu in "mr rock 'n' roll" wat saai.
Ik ben niet echt overtuigd van het album.

2) Hard Candy van Madonna is een héél andere stijl dan ze vroeger had. Dat is ook normaal hé. Je kunt geen 30 jaar lang 't zelfde genre nemen want de tijd blijft ook niet stil staan. De ene mens zal dat appreciëren terwijl de andere er totaal niet voor te vinden is. Persoonlijk vind ik dat er echt goeie nummers op staan. Vooral haar samenwerking met Justin Timberlake vind ik geslaagd.

3) om een antwoord te geven op de vraag: (al is het niet echt nieuw nieuw meer, maar zo heel lang heb ik de cd ook nog niet vandaar ) "Viva La Vida or Death And All His Friends" van Coldplay. Ik vind het echt super.
Mss heeft het concert van twee maand geleden er ook wel iets mee te maken

ZZ Top: Live from Texas

Eindelijk heeft deze bluesrock-band uit Texas een volwaardige live-CD/DVD uit.
Live from Texas van ZZ Top geeft een zeer mooi carrière-overzicht van het baardige trio (iedereen kent het verhaal wel, de zanger/gitarist en bassist hebben allebei een baard, behalve de drummer maar die noemt dan ook Frank Beard).

Rasklassiekers als Gimme all your lovin', Sharp dressed man, Legs en La Grange worden afgewisseld met bluesnummers als Rough boy en Blues jean blues, alsook recenter werk zoals Pincusion. Dit jaar bestaan ze 40 jaar (trouwens de enige groep ter wereld die het zolang volhoudt in originele bezetting!) en er wordt een nieuwe studio-cd en een heuse wereldtournee aan gekoppeld. Verwacht de baardige mannen deze zomer maar op een festival in je buurt!

In de glorieuze jaren 90 had Therapy? alles in zich om een doorbraak te kunnen forceren. Gedurende mijn middelbare-schooltijd was Troublegum uit 1994 een niet te missen punk/pop/altrock-plaat en op MTV kwamen geregeld video's voorbij, onder meer van de single "Going Nowhere". Een jaar later scoorden ze bovendien nog een dikke hit met de Hüsker Dü-cover "Diane", maar daarna was het alweer afgelopen met de poging tot wereldheerschappij van Andy Cairns en consorten en viel de band weer terug in de marge waar ze vandaan gekomen waren. Blijkbaar zitten de heren van Therapy? daar totaal niet mee want ze bleven de afgelopen jaren gewoon stug doorgaan en leverden nog steeds platen af.



Crooked Timber is hun twaalfde langspeler, en op deze plaat laat Therapy? zich van zijn meest harde kant horen. Hits scoren hoeven ze blijkbaar niet meer, want het is stuurse noiserock wat de klok slaat. Andy Cairns en zijn makkers serveren ons een plaat vol snoeiharde en loodzware rock/metal, gestoeld op een strakke ritmesectie en een stel monsterriffs. Dikwijls pakt dat heel mooi uit zoals in ‘Exiles’ waarin de band een pikzwart thema van Killing Joke lijkt te omarmen. In onderhoudende songs als ‘Clowns Galore’ en ‘Enjoy The Struggle’ tapt Therapy uit het zware vaatje terwijl de titeltrack een ingehouden lied is, waarin Cairne klaaglijk en bijna hopeloos klinkt. Melodie moet hier wijken voor ritme, maar toch is dit zeker geen drammerige, stereotypische plaat. Luister maar eens naar Magic mountain, een tien minuten durende repetitieve song die haast naar postrock (!) neigt. Wie had dat ooit kunnen denken? Maar voor het overige is dit een onvervalste return to form, die de fans van het hardere werk moet kunnen bekoren. Gelukkige verjaardag, jongens!