Index
Het gonst van de geruchten dat Michael Jackson aan een comeback werkt. In afwachting warmt hij 25 jaar na datum zijn succesplaat Thriller nog eens op.
Oké, we geven het toe: we hebben ons exemplaar van Thriller nooit bij het huisvuil gezet of aan jonge nichtjes meegegeven. Echt moeilijk was dat niet, want het album leverde zoveel hitsingles op dat het zijn waarde jaren behield. En daarna rukte de cd op en wilde niemand nog vinyl hebben.
We geven nog meer toe: een tijdlang zijn we fan geweest van het zesde album van Michael Jackson, die in 1982 pas 25 jaar oud was en nog geen vreemde manieren had met doodskisten, valse neuzen en jonge knapen. Dat had alles te maken met Billie Jean: zonder meer een van de strafste songs van dat decennium.
Jackson had ons gewaarschuwd. De jongste telg van de muzikale familie Jackson 5 had al ettelijke hits gehad met zijn broers, maar hij wilde meer. Op zijn twintigste leverde hij met Off the wall voor de eerste keer een meesterlijk soloalbum af, met meerdere geweldige singles. Maar voor het meest prestigieuze muziekgala van het jaar, de Grammy's, werd hij maar één keer genomineerd. Hij zwoer toen dat zijn volgende soloalbum de mensen zou dwingen zijn genie te erkennen.
Thriller verscheen in november 1982, maar meer dan met de eerste melige single The girl is mine, brak Jackson door met een optreden op de 25ste verjaardag van Motown, het label waarvoor hij met zijn broers zoveel hits had gemaakt. Nadat de groep een medley van oude hits had gebracht, bleef Michael op het donkere podium staan en danste hij voor het eerst zijn moonwalk, een dansje waarin hij tegelijk voor- en achteruit lijkt te bewegen. Vijftig miljoen tv-kijkers zagen hem bezig en daarna was niets nog hetzelfde.
Billie Jean is een groots moment in de geschiedenis van de popmuziek. Het nummer, met zijn koele baslijn, briljant arrangement, sensuele zang en dramatische tekst over gestalkt worden, is een evergreen. Er hoorde een surrealistische clip bij van Steve Barron, die we talloze keren gezien hebben omdat het nummer zolang op de eerste plaats van de hitparade stond. Toch moest de platenfirma CBS bij MTV dreigen met een proces wegens racisme om de clip op de zender te krijgen (MTV draaide toen enkel blanke rockers).
De impact was enorm: de clip verlegde grenzen en genereerde een nieuwe generatie videoclips. Jackson liet er bovendien ook Beat it en Thriller op volgen, clips die als kortfilms op 35 mm gedraaid werden en die zo duur waren, dat hij ze zelf moest financieren. Maar hij bewees hoezeer een video muziek kan doen verkopen, en inspireerde daarmee een paar decennia marketeers.
Thriller verkocht tot nu toe meer dan honderd miljoen exemplaren, won in 1984 acht Grammy Awards, bezorgde de muzikanten van Toto en Eddie Van Halen (die de gitaarsolo op Beat it speelde) een aardig pensioen, en maakte van Jacko min of meer de tegenpool van Elvis Presley.
Het album heeft ook de Afro-Amerikaanse popmuziek een geweldige duw in de rug gegeven, en tegelijk de muziekindustrie vooruit geholpen: maar liefst zeven singles uit het album haalden de Amerikaanse toptien, en toch was dit duidelijk een coherent geheel.
Wat Jackson zelf betreft: hij kon een carrière bouwen op Thriller, maar moest er wel mee leven dat hij dat succes nooit zou kunnen evenaren: een moeilijke situatie die hem met de jaren steeds meer verstikte.
Nu heeft Jackson ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van zijn commerciële hoogtepunt een aantal nummers van plastische chirurgie voorzien. Zelfs het perfecte Billie Jean, en dat idee alleen al lijkt bij voorbaat tot mislukken gedoemd. Stel je voor dat Da Vinci zijn Mona Lisa 25 jaar na datum ineens was gaan bijwerken.
Billie Jean is dan nog de beste facelift van de vijf tracks die bewerkt zijn. Voor Kanye West was de vraag naar een remix een veel groter risico dan voor de van zijn troon gevallen Jackson, maar hij speelt het handig. Hij vertraagt het ritme, jongleert met het refrein, trekt de beat twintig jaar verder. Het is cosmetica die niets van de identiteit van de song afdoet. Geen grote schade, geen grote meerwaarde.
De vier andere aanpassingen moeten we gauw vergeten. Fergie zingt mee op een luie remake van Beat it en Will.i.am probeert wat eigentijds breakbeat-vuur te krijgen in The girl is mine en P.Y.T., maar dat kan niet verhelen dat dit geen grote songs zijn.
De heruitgave van Thriller bevat het hele album, de weinig beklijvende ballad For all time die uit de Thriller-sessies overbleef, de vijf bewerkingen, de clips van Billie Jean, Beat it en Thriller, én de gedenkwaardige opname van het Motown-concert. Een puike uitgave die de weg moet voorbereiden voor de echte test: een nieuw album, en een comeback. Benieuwd of het hem lukt.
Thriller 2008 verschijnt op 8 februari 2008.
Oké, we geven het toe: we hebben ons exemplaar van Thriller nooit bij het huisvuil gezet of aan jonge nichtjes meegegeven. Echt moeilijk was dat niet, want het album leverde zoveel hitsingles op dat het zijn waarde jaren behield. En daarna rukte de cd op en wilde niemand nog vinyl hebben.
We geven nog meer toe: een tijdlang zijn we fan geweest van het zesde album van Michael Jackson, die in 1982 pas 25 jaar oud was en nog geen vreemde manieren had met doodskisten, valse neuzen en jonge knapen. Dat had alles te maken met Billie Jean: zonder meer een van de strafste songs van dat decennium.
Jackson had ons gewaarschuwd. De jongste telg van de muzikale familie Jackson 5 had al ettelijke hits gehad met zijn broers, maar hij wilde meer. Op zijn twintigste leverde hij met Off the wall voor de eerste keer een meesterlijk soloalbum af, met meerdere geweldige singles. Maar voor het meest prestigieuze muziekgala van het jaar, de Grammy's, werd hij maar één keer genomineerd. Hij zwoer toen dat zijn volgende soloalbum de mensen zou dwingen zijn genie te erkennen.
Thriller verscheen in november 1982, maar meer dan met de eerste melige single The girl is mine, brak Jackson door met een optreden op de 25ste verjaardag van Motown, het label waarvoor hij met zijn broers zoveel hits had gemaakt. Nadat de groep een medley van oude hits had gebracht, bleef Michael op het donkere podium staan en danste hij voor het eerst zijn moonwalk, een dansje waarin hij tegelijk voor- en achteruit lijkt te bewegen. Vijftig miljoen tv-kijkers zagen hem bezig en daarna was niets nog hetzelfde.
Billie Jean is een groots moment in de geschiedenis van de popmuziek. Het nummer, met zijn koele baslijn, briljant arrangement, sensuele zang en dramatische tekst over gestalkt worden, is een evergreen. Er hoorde een surrealistische clip bij van Steve Barron, die we talloze keren gezien hebben omdat het nummer zolang op de eerste plaats van de hitparade stond. Toch moest de platenfirma CBS bij MTV dreigen met een proces wegens racisme om de clip op de zender te krijgen (MTV draaide toen enkel blanke rockers).
De impact was enorm: de clip verlegde grenzen en genereerde een nieuwe generatie videoclips. Jackson liet er bovendien ook Beat it en Thriller op volgen, clips die als kortfilms op 35 mm gedraaid werden en die zo duur waren, dat hij ze zelf moest financieren. Maar hij bewees hoezeer een video muziek kan doen verkopen, en inspireerde daarmee een paar decennia marketeers.
Thriller verkocht tot nu toe meer dan honderd miljoen exemplaren, won in 1984 acht Grammy Awards, bezorgde de muzikanten van Toto en Eddie Van Halen (die de gitaarsolo op Beat it speelde) een aardig pensioen, en maakte van Jacko min of meer de tegenpool van Elvis Presley.
Het album heeft ook de Afro-Amerikaanse popmuziek een geweldige duw in de rug gegeven, en tegelijk de muziekindustrie vooruit geholpen: maar liefst zeven singles uit het album haalden de Amerikaanse toptien, en toch was dit duidelijk een coherent geheel.
Wat Jackson zelf betreft: hij kon een carrière bouwen op Thriller, maar moest er wel mee leven dat hij dat succes nooit zou kunnen evenaren: een moeilijke situatie die hem met de jaren steeds meer verstikte.
Nu heeft Jackson ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van zijn commerciële hoogtepunt een aantal nummers van plastische chirurgie voorzien. Zelfs het perfecte Billie Jean, en dat idee alleen al lijkt bij voorbaat tot mislukken gedoemd. Stel je voor dat Da Vinci zijn Mona Lisa 25 jaar na datum ineens was gaan bijwerken.
Billie Jean is dan nog de beste facelift van de vijf tracks die bewerkt zijn. Voor Kanye West was de vraag naar een remix een veel groter risico dan voor de van zijn troon gevallen Jackson, maar hij speelt het handig. Hij vertraagt het ritme, jongleert met het refrein, trekt de beat twintig jaar verder. Het is cosmetica die niets van de identiteit van de song afdoet. Geen grote schade, geen grote meerwaarde.
De vier andere aanpassingen moeten we gauw vergeten. Fergie zingt mee op een luie remake van Beat it en Will.i.am probeert wat eigentijds breakbeat-vuur te krijgen in The girl is mine en P.Y.T., maar dat kan niet verhelen dat dit geen grote songs zijn.
De heruitgave van Thriller bevat het hele album, de weinig beklijvende ballad For all time die uit de Thriller-sessies overbleef, de vijf bewerkingen, de clips van Billie Jean, Beat it en Thriller, én de gedenkwaardige opname van het Motown-concert. Een puike uitgave die de weg moet voorbereiden voor de echte test: een nieuw album, en een comeback. Benieuwd of het hem lukt.
Thriller 2008 verschijnt op 8 februari 2008.
